DE HULPTRANSPORTEN: In Polen begint een ommekeer. "Solidaridad" komt aan de macht en breekt met het communisme. De media krijgen toestemming om het land in te komen en gaan kijken hoe het met de Polen is gesteld. De verschrikkelijke beelden van zeer arme bewoners, beelden van kinder-, bejaarden- en ziekenhuizen komen via de TV bij iedereen in de huiskamer.

Vanuit Rotterdam vertrekt er een grote groep vrachtwagens naar Polen. In Apeldoorn wordt de Stichting Apeldoorn helpt de Polen opgericht. Er komt een grote inzameling in Apeldoorn en de krant vraagt zich af hoe dit nu alles wordt weggebracht. Het dagelijks bestuur van de Ondernemersraad van de VAD stelt zich beschikbaar om het transport te coördineren, met dhr. Dirk de Kruyf als transportleider.

Eind 1981 gaat het eerste transport vanuit Apeldoorn vanaf het parkeerterrein hoek Nieuwstraat/Hofstraat (nu ABN-AMRO bank) op weg naar Polen. Op 30 januari 1982 gaat Dirk Pot voor het eerst als chauffeur mee met een transport, zijn bijrijder is Joop Gijssen. Heeft de plaats Chestochowa in Polen geadopteerd en de vrachtwagens gaan dan ook die kant op. 38 wagens waren beschikbaar gesteld door het transportwezen, waaronder veel rijles wagens van rijscholen. De wagens vertrokken vanaf het Marktplein van Apeldoorn.

Het eerste opstakel was de grens van West naar Oost Duitsland (zie foto) en daarna nog de grens met Polen.
De douane wilde alles wat het land binnen gebracht werd zien, dus moesten de wagens uitgepakt.......

In het konvooi ging ook een tankwagen met diesel mee om onderweg te kunnen bijtanken. Deze wagen heeft op een gegeven moment (per ongeluk) de groep in de steek gelaten en is naar huis terug gekeerd.
De wagens wisten op verschillende manieren aan diesel te komen, zelfs clandestien of tegen betaling van pakken koffie.

Veel wagens waren gevuld met voedselpakketten (12.500 stuks á ƒ 25,=). Deze waren door heel veel medewerkers zelf ingepakt, nadat er geld beschikbaar was gesteld door het bedrijfsleven.

2e rit) Het tweede transport in 1982 vertrok op 30 maart.
Transportleider is weer Dirk de Kruyf en het betreft hier 5 vrachtwagens. Vanuit de wijk de Maten gaat Rita mee als tolk. Zij zal regelmatig deel uit maken van de medewerkers die naar Polen gaan.

De vrachtwagen van Dirk Pot is voor een gedeelte gevuld met goederen uit Hilversum, dat door hetr Apeldoorns transport meegenomen wordt en afgegeven in de plaats Podkowa-Lesna vlak voor Warschau.

Daar maakt Dirk Pot kennis met een ambulance-chauffeur (Romek) die hen Warschau laat zien. Deze vriendschap is tot op heden nog steeds van kracht. Na het bezoek gaat de vrachtwagen weer naar Chestochowa waar geslapen en gegeten wordt in het klooster (zie foto).

Ook dit transport heeft veel voedselpakketten bij zich. (Chestochowa is het grootste bedevaartsoord van Polen)

3e rit) Op 14 mei 1982 gaat het volgende hulptransport naar dezelfde plaatsen.

4e rit) Op 25 juni 1982 nog een. Tijdens deze rit ontdekken de chauffeurs van de VAD een jongen met een hartafwijking. De jongen wordt met z'n moeder per auto naar Nederland gehaald en in Rotterdam onderzocht en krijgt een open-hart operatie.

Hij herstelt weer geheel en gaat terug naar Polen. In 1999 komt hij nog een keer terug naar Eerbeek, naar Fam. v.d. Brink. De kosten voor deze actie wordt geheel door sponsoring betaald.

5e rit) Op 17 december wordt het laatste hulptransport van 1982 gereden. Dit laatste transport wordt mede georganiseerd door de busmaatschappijen TET en GSM.

6e rit) Het duurt dan ruim een half jaar voordat er weer een transport naar Polen vertrekt.
In het najaar van 1983 gaat het transport met Dirk Pot weer naar dezelfde tehuizen in Chestochowa, alleen het klooster krijgt niets meer, omdat blijkt dat zij de goederen tegen betaling weggeven.

In plaats van aan het klooster worden de goederen afgegeven bij de Katholieke kerk in Radomsko aan pastoor Lubas. Hij zorgt er ook voor dat de chauffeurs van de 6 wagens die meerijden kunnen slapen bij verschillende gastgezinnen.

Hieruit heeft Dirk Pot weer enkele vrienden en kennissen overgehouden, waar nu nog regelmatig brieven/kaarten naar toe worden gestuurd. In het bejaardentehuis leren ze Maria kennen, die bedlegerig en erg ziek is.

Ze is in de oorlog gevlucht naar België en kan goed Nederlands praten. Zij wordt het aanspreekpunt en tolk in het bejaardentehuis en zij zorgt ervoor dat de goederen daar verdeeld worden.

NOOT:
Bovenstaande ritten hebben geweldig veel steun gekregen van het bedrijfsleven. De landelijke media besteedden heel veel aandacht aan Polen, zodat eigenlijk iedere Nederlander wel wist hoe armoedig het in dat land was.

Het bedrijf van de familie Van Tongeren (bronbemaling) mag in het bijzonder genoemd worden, omdat zij toch wel heel veel transportmiddelen en geld beschikbaar hebben gesteld voor de hulptransporten naar Polen.

Eind 1983 wordt de stichting Apeldoorn helpt de Polen opgeheven, maar de VAD-chauffeurs besluiten om door te gaan met hulptransporten.

7e en 8e rit) In 1984 gaat Dirk Pot met enkele andere VAD-chauffeurs nog tweemaal naar de tehuizen en kerken waar ze al eerder zijn geweest. Onderweg stoppen ze bij verschillende kennissen, waar ze al eens geslapen hebben, en laten natuurlijk altijd wat goederen achter. De chauffeurs Be Vedder en Dirk de Kruyf gaan ook met deze ritten mee.

In de loop van 1984 wordt er een ernstig ziek meisje (14 jr.) met haar moeder per vliegtuig naar Rotterdam gehaald en door een arts onderzocht. Helaas is zij niet meer te redden en wordt ze per ambulance weer teruggebracht. Enkele weken later overlijdt zij.

De kosten voor deze actie (F 17.000,-) worden geheel door sponsoring betaald.

9e en 10e rit) In 1985 wordt er een transport alleen naar de Lutherse kerk in Chestochowa (zie foto) gebracht in opdracht van de Lutherse kerk van Apeldoorn.

Deze kerk zorgt gedeeltelijk voor de goederen en het geld. In het najaar van 1986 gaat hij nogmaals in opdracht van de Lutherse kerk van Apeldoorn naar de Lutherse kerk in Chestochowa. (In het voorjaar van 1986 kan Dirk Pot helaas geen transport verzorgen, omdat hij aan een hernia geopereerd wordt en enkele maanden aan het bed gekluisterd is.)

11e rit) In mei 1987 brengt Dirk Pot samen met Be Vedder weer een transport naar Polen.
Beide partners gaan mee. Het transport gaat weer naar Radomsko en Chestochowa.

Dit transport wordt gemaakt met een geleende bus van een VAD-chauffeur uit Amersfoort.
Deze bus is omgebouwd tot camper, maar er kunnen nog heel wat hulpgoederen in mee genomen worden.

12e rit) In het najaar van 1987 gaan er weer 3 wagens naar Polen. Een van de wagens wordt gereden door Dirk Pot en hij is dan ook mede- transportleider. Twee wagens zijn door de Lutherse kerk van Amsterdam geladen voor de Lutherse kerk in Warschau.
De derde wagen gaat naar de eerder genoemde tehuizen in Chestochowa en Rodomsko.

NOOT:
In de ritten die hierboven beschreven zijn, wordt er elke keer extra diesel meegenomen. Dit mag natuurlijk niet, maar gebeurt toch. Soms worden de extra jerrycans onder de goederen verstopt.

Een enkele keer gebeurt het dat de wagen verzegeld wordt; dan was ook de weg naar de extra diesel afgesneden.
Om toch de diesel eruit te halen waren moedige staaltjes van improvisatie nodig. Dit kon aan Dirk Pot overgelaten worden.

(De grensovergang met Hongarije)

Vanaf 1988 gaat hij alleen verder met het organiseren van transporten naar Polen. Hij verzorgt zelf de goederen (stukje in de krant, opslag in en rond het eigen huis). Gaat ook zelf met een fotoboek naar bedrijven toe om het een en ander los te krijgen.

Hij klopt aan bij kerkbesturen en vakbond om geld voor de transporten en regelt zelf alle benodigde douanepapieren.

13e rit) In het voorjaar van 1988 gaat Dirk Pot nogmaals naar Polen en nu ook weer naar Chestochowa. Er gaan 5 wagens mee en een personen busje. Dirk rijdt samen met de toenmalige directeur van de VAD het busje. Ze gaan weer naar het kindertehuis en doen het bejaardentehuis aan. Tevens brengen ze goederen bij de Lutherse kerk in Chestochowa

14e rit) Ook dit jaar wordt er in het najaar een transport georganiseerd. Dirk Pot gaat met de aangepaste bus van de Stichting Dalfsen helpt de Polen naar de bekende adressen in Polen.

Ook tijdens deze rit stopt hij onderweg bij verschillende bekenden, om even iets af te geven en/of om er te slapen.

NOOT:
De bus van de stichting Dalfsen helpt de Polen is geheel voor hulptransporten aangepast. De stoelen zijn eruit, er is een stapelbed en een keukentje in geplaatst, en de laadruimte is gladgemaakt en voorzien van een extra dieseltank.

15e rit) In het voorjaar van 1989 brengt Dirk Pot een particulier hulptransport naar Roemenië. Dit transport zal de eerste van de velen zijn, die richting Roemenië gaan.
Hij doet dit samen met Be Vedder in de bus van de stichting " Dalfsen helpt de Polen".

16e rit) Eind oktober 1989 werken de chauffeurs van de VAD en de TET samen aan een verbouwing en verhuizing. Eerder genoemde Maria uit het bejaardentehuis in Chestochowa wil heel graag terug naar haar ouderlijke huis in Gdanksk.

Dit huis wordt eerst door de hulpverleners in 5 dagen opgeknapt. Daarna wordt zij samen met een non (verpleegster) opgehaald en naar haar ouderlijk huis gebracht. De rit bestaat uit 2 bussen en een vrachtwagen.

In de laatste zit het materiaal voor het opknappen van het huisje en de bussen zitten vol met hulpgoederen voor de bevolking. Het wordt uitgedeeld in de plaats Gdanksk. Een van de bussen komt van de stichting Dalfsen helpt de Polen. Het transport wordt geleid door Dirk Pot en Dirk de Kruyf.

17e rit) In 1990 krijgt de familie Pot enkele Poolse bewoners te logeren, die op een beurs in de Americahal staan. Enkele maanden later (met Pasen) brengen zij een hulptransport naar deze mensen in Gdanksk. Op één dochter na gaat de hele familie Pot mee én een extra chauffeur. Voor dit transport wordt de aangepaste bus van Dalfsen geleend.

18e rit) In 1991 brengt Dirk Pot een hulptransport weg in opdracht van het Christelijk Jeugdwerk Zuid (C.J.Z.).

Het transport gaat naar twee kindertehuizen en een kinderziekenhuis in Warschau.

De aangepaste bus van de Stichting Dalfsen helpt de Polen en een uitgeklede VAD-bus zijn de vervoersmiddelen.

Buiten de 4 chauffeurs die nodig zijn de bussen te rijden, gaan er ook 6 vrijwilligers en een clubkind van het C.J.Z. mee!
(NOOT: Uit deze groep van 11 personen aangevuld met enkele anderen is de WERKGROEP HULPTRANSPORTEN OOST-EUROPA (W.H.O.E.) ontstaan.

Dirk Pot wordt de vaste transportleider van de groep. Voor elk transport zorgt hij voor de transportmiddelen, de papieren, het in- en uitladen van de goederen en hij zorgt ervoor dat de transporten de grenzen overkomen. Dit laatste lijkt heel makkelijk, maar kan soms een zeer moeizame opdracht zijn.

19e rit) In het najaar van 1992 rijd Dirk Pot weer naar Roemenië. Nadere gegevens omtrent dit transport ontbreken.

20e rit) In de maand maart van 1993 gaat de W.H.O.E. naar Hongarije. Er worden in totaal vier kindertehuizen aangedaan. Ook nu wordt er gereden met 2 overvolle bussen.

21e rit) In oktober 1994 gaat Dirk Pot samen met zijn vrouw Diny, Be Vedder (als extra chauffeur) en twee leden van de werkgroep naar het noordwesten van Tsjechië om daar een kindertehuis en de stichting "CARITAS" te voorzien van de o zo nodige goederen.

22e rit) In opdracht van het "Pascal College" brengt Dirk Pot in het voorjaar van 1995 een transport naar Roemenië. Het bovengenoemd college verzorgt de goederen en het geld.

Het transport gaat naar de plaats Sigetu in het noord/westen van Roemenië. Met het transport gaan ook leerlingen en leerkrachten mee om in de school die zij gaan bezoeken, werkzaamheden te verrichten.

23e rit) In het najaar van hetzelfde jaar brengt de W.H.O.E. een hulptransport naar twee kindertehuizen en een vluchtelingenkamp in Hongarije. Nu gaat er in plaats van een tweede bus, een vrachtwagen mee.

Op een ochtend laat de vrachtwagen Dirk in de steek en wil met geen mogelijkheid starten. Na enkele uren sleutelen door een monteur, loopt hij weer als een trein en het transport kan weer verder. Ook dan is transportleider zijn, geen leuke baan!

24e rit) Het Pascal College wil ook in het voorjaar van 1996 graag een transport naar Roemenië verzorgen, naar dezelfde plaats als in 1995. Weer wordt er een beroep gedaan op Dirk Pot.

Met dit transport gaan er ook weer leerlingen en leerkrachten mee om in een school werkzaamheden te verrichten. Een gedeeltelijk van stoelen ontdane VAD-bus, wordt gevuld met veel bouwmateriaal en andere hulpgoederen. In een week tijd, wordt er aan een school veel vernieuwd, geschilderd en opgehangen, ook Dirk draagt een steentje bij.

25e rit) In april 1997 gaat de W.H.O.E. voor het eerst naar Roemenië. De transportleider (Dirk Pot dus) had al enkele malen de grens weten te passeren en durfde het nu ook wel weer aan. Omdat het zijn 25e rit is krijgt Dirk een KNUFFEL (zie foto), dit omdat hij al zoveel knuffels heeft weggegeven aan anderen.

De bestemming van dit 25e hulptransport is een school in Vestem en een bejaardentehuis in Sibiu. Nu wordt er weer gebruik gemaakt van twee bussen waarin 10.000 kg wordt vervoerd.

26e rit) Na een grote goedereninzameling in augustus 1997 t.b.v. de slachtoffers van de watersnoodramp in Tsjechië, wordt er in september een transport georganiseerd naar deze slachtoffers.

Vijf grote vrachtwagens van elk 40 m3, gevolgd door een personenbusje hebben een weekend de tijd om de goederen die de Apeldoornse bevolking geschonken heeft, ter plekke te brengen. De perfecte organisatie is in handen van Dirk Pot.

Hij is het die van de 14 personen het rustigst blijft bij de Tsjechische grens, als er verteld wordt dat het transport er niet door mag. Hij is het die van het kastje naar de muur loopt, om de plotseling nodige papieren te verkrijgen.

Hij zorgt er voor dat het transport ondanks 8 uur vertraging toch in Krnov aankomt en gelost kan worden.

27e rit) In het najaar van 1998 gaat de W.H.O.E. naar Arrad in Roemenië. Er worden twee kindertehuizen en een huis voor mensen met een spierziekte bezocht en voorzien van hulpgoederen.

Ook bij dit transport loopt het bij de grensovergang met Roemenië helaas niet helemaal vlekkeloos. Maar ook nu komt Dirk Pot er rustig pratend in het drents uit en krijgt het transport over de grens.

De transportmiddelen bestaan uit de bus van de stichting: Dalfsen helpt Oost-Europa (naam veranderd van Polen in Oost-Europa) en een vrachtwagen, gevolgd door een personenbusje.

 28e rit) In augustus van 1999 wordt Dirk Pot door de stichting Dalfsen helpt Oost- Europa gevraagd om voor hen een keer naar Roemenië te rijden. Natuurlijk is hij hier toe bereid.

29e rit) Oktober 1999. De W.H.O.E. gaat voor de derde keer naar Roemenië. De plaats Sigetu is de bestemming van de twee grote en 1 kleine vrachtwagen. Dirk Pot weet bij de grensovergang met Roemenië de wagens er snel door te loodsen, al moet er bij de terugreis toch nog het een en ander worden bijgevijld.

30e rit) Van zaterdag 21 t/m zaterdag 28 oktober 2000 maakt Dirk Pot zijn laatste rit naar Oost-Europa. De reis ging naar dezelfde plaats als in 1999, Sigetu. Een kinder-, ouderen- en een ziekenhuis werden voorzien van de nodige hulpgoederen terwijl ook het een en ander voor "scola 8" werdt achtergelaten.

30 ritten heeft Dirk Pot erop zitten. Hij houdt het voor gezien.
De spanning elke keer weer om een transport heelhuids op de plaats van bestemming te brengen. De verantwoording voor wagens, hulpverleners en goederen, het wordt hem allemaal iets te veel. Ook zijn lichaam gaat zo nu en dan protesteren, hij is tenslotte geen 20 meer.

Of hij nooit meer met een hulptransport naar Oost-Europa gaat ??? Wie het weet mag het zeggen........................

Op 27 april 2001 kreeg Dirk van Hare Majesteit de Koningin de onderscheiding die past bij het lidmaatschap in de orde van Oranje-Nassau.

Dirk, namens al die duizenden mensen die jij voorzien hebt van hulpgoederen, die dankzij jouw een stukje blijdschap in hun leven hebben gekregen, namens de mensen die met je mee gegaan zijn over de grenzen van de landen in Oost-Europa, namens de medewerkers van de W.H.O.E.

BEDANKT !!!